Wachten tot het leuk wordt
De klok slaat. Één keer. Straks gaat ‘ie heel veel keren slaan. Dan komt mijn grote broer thuis van school.
lees verder
open terras
Hoera, de terrassen zijn weer open. Geheel buiten mijn comfortzone schreef ik er een gedicht over.
lees verder
Het onfortuinlijke einde van mijn telefoon
De avond waarop mijn telefoon aan zijn eind kwam, was een goede avond. Zo een van mooie gesprekken, slechte grappen en teveel wijn.
lees verder
Sorry hoor
Gisteren vond ik het tafellaken terug in de vaatwasser. Vanmorgen wilde ik droge pasta in mijn yoghurt strooien in plaats van muesli.
lees verder
Lentedag in 100 woorden
’s Ochtends kan ik niet geloven dat de winter klaar is, dus natuurlijk ben ik te warm gekleed.
lees verder
Bladmuziek
Misschien was ‘ie uit pure radeloosheid in de goot gegooid, het papier met bladmuziek.
lees verder
Eerste lentedag
Blauwe lucht, volop zon, toch te warm gekleed. Jas-om-je-middel-knopen-dan-maar-weer.
lees verder
Staartjes
Mijn moeder maakte staartjes in mijn babyhaar. Ik vond dat niet fijn, maar mijn vader vond het zo schattig en moeder deed vader graag een plezier.
lees verder
Huppelen
Hij praatte met zachte stem over een kind dat hij had zien huppelen. Ik zei dat ik altijd rende.
lees verder
Antwoordapparaat
Toen mijn oma al dement was, maar niemand dat nog wist, sprak ze het antwoordapparaat vol…
lees verder
Jeroen van Merwijk
Eens had ik een interview met Jeroen van Merwijk. Hij verwelkomde me in zijn Utrechtse huis.
lees verder
Winkelen
‘Die broek staat je fantastisch!’ jubelde mijn moeder.
Somber keek ik in de passpiegel naar het monsterlijke lila ding dat om mijn benen zwabberde.
Het Panopticum
Een rapport van Lou’s aanstaand overlijden werd bij de backoffice van Organisatie Leven & Tijd opgemaakt en verstuurd naar Sector Zeker Eind, Divisie Onnatuurlijke Dood.
lees verder